वर बहरते..

वर बहरते मुळांची तहान

घेते बीजातून रंग-रूप..!

गळण्याचा क्षण..

गळण्याचा क्षण जरा थोपवून

घेतोय भोगून इहलोक..!

चिंब ढगातून..

चिंब ढगातून जरा डोकावला

थेट खाली आला पृथ्वीवर..!

कितीतरी दृश्ये..

कितीतरी दृश्ये रीतीच राहिली

पाखरे न आली चौकटीत..!

आकाशात मुक्त..

आकाशात मुक्त खेळतात पक्षी

रेखतात नक्षी नित्य नवी..!

जाता जाता रात्र..

जाता जाता रात्र अशी गोंधळली

चंद्र विसरली झाडावर..!

झाडे आनंदली..

झाडे आनंदली पाऊस झेलून

देठातली धून मोर झाली..!

किती युगांचा हा..

किती युगांचा हा संचिताचा शीण

बुंध्यावर वीण वेदनांची..!

गार्‍हाणी घेऊन..

गार्‍हाणी घेऊन आकाशी निघाला

साद पावसाला घालावया..!

आकाश अंगण..

आकाश अंगण झाडाची रांगोळी

चंद्रकोर कळी मधोमध..!

बंद सार्‍या वाटा..

बंद सार्‍या वाटा जमीन म्हातारी

आर्त टाहो तरी फुटलाच..!

नव्यांसाठी खाली..

नव्यांसाठी खाली उतरून आली

निर्मम ती झाली प्राणांतून..!

अदृश्य झाला तो..

अदृश्य झाला तो दृश्यातून जरी  

स्मरणांच्या तीरी झेपावतो..!

उमलण्या आधी..

उमलण्या आधी सुकल्यानंतर

दिसते सुंदर नसणेही..!

आसवांसोबत..

आसवांसोबत नेत्रही गळाले

अश्रू मग झाले डोळे दोन..!

गळालेली फुले..

गळालेली फुले होऊनिया खत

पुन्हा फुलतात वृक्षावर..!

तहानली चोच..

तहानली चोच व्याकुळ इकडे

थेंबुटा तिकडे कासावीस..!

कोणते काहूर..

कोणते काहूर आत रुजलेले

दुःख उगवले डोळ्यातून..!

हिरव्या गर्दीत..

हिरव्या गर्दीत एकटे पडले

कुशीत घेतले माऊलीने..!

ओवलेले मोती..

ओवलेले मोती तसे न हे पक्षी

क्षणात ही नक्षी उडणार..!